به صرف یک فنجان......چای یا شاید هم مغز
به نام نامی حضرت مادر فاطمه زهرا
|
کجایند آنان که در صحنه ی پیکار،شمشیرهاشان را از غلاف بیرون کشیده ،هر گوشهاز میدان نبرد دسته دسته و صف در صف فرا می گرفتند؟آنان جوانمردانی بودند که درپایان هر مصاف ،از بقاء زندگان بازگشته از کارزار پیکار سپاه خود،شادمان نمی شدند .از بابت مرگ سرخ کشته شدگان شان،از کسی تسلیت نمی خواستند.چشمشان از شدت گریه خوف بر درگاه جلال ربوبی به سفیدی گراییده ،شکم هاشان بر اثر روزه داری لاغر گشته و پوست لبان شان بر اثر مداومت بر دعا و ذکر حق خشکیده،رنگ رخسارشان از فرط شب زنده داری زرد گشتهو غبار فروتنی و تواضع چهره هاشان را پوشانده .آنان برادران من هستند که از این سرای فانی سفر می کنند.پس سزاوار استکه تشنه ی دیدارشان باشیم و از اندوه فراقشان انگشت حسرت بر لب بگزیم. نهج البلاغه/کلام 120 نظرات شما عزیزان: |
|
[ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |